การใช้การนำทางคืออะไร?

การนำทางศาสตร์แห่งการควบคุมยานโดยกำหนดตำแหน่ง เส้นทาง และระยะทางที่เดินทาง การนำทางเกี่ยวข้องกับการค้นหาเส้นทางไปยังจุดหมายปลายทางที่ต้องการ การหลีกเลี่ยงการชน การประหยัดน้ำมัน และกำหนดการประชุม

การนำทางมาจากภาษาลาติน navis (“เรือ”) และ agere (“ขับรถ”) กะลาสีเรือในยุคแรกๆ ที่ออกเดินทางสำรวจได้ค่อยๆ พัฒนาวิธีการสังเกตและบันทึกตำแหน่งอย่างเป็นระบบ ระยะทางและทิศทางที่พวกเขาเดินทาง กระแสลมและน้ำ ตลอดจนอันตรายและที่หลบภัยที่พวกเขาเผชิญ ข้อเท็จจริงที่สะสมอยู่ในบันทึกประจำวันของพวกเขาทำให้พวกเขาสามารถหาทางกลับบ้านได้ และสำหรับพวกเขาหรือผู้สืบทอดที่จะทำซ้ำและขยายการหาประโยชน์ของพวกเขา การพลิกแผ่นดินที่ประสบความสำเร็จแต่ละครั้งกลายเป็นป้ายบอกทางไปตามเส้นทางที่สามารถย้อนรอยและรวมเข้ากับข้อมูลที่เชื่อถือได้ที่เพิ่มมากขึ้น

สำหรับผู้เบิกทางเหล่านี้ อันตรายจากการชนเรือลำอื่นนั้นไม่มีนัยสำคัญ แต่เมื่อการจราจรขยายออกไปตามเส้นทางที่กำหนด การหลีกเลี่ยงการชนกันจึงกลายเป็นข้อกังวล การเน้นเปลี่ยนจากการหาวิธีรักษาระยะห่างที่ปลอดภัยระหว่างยานที่เคลื่อนที่ไปในทิศทางต่างๆ ด้วยความเร็วที่ต่างกัน เรือขนาดใหญ่จะมองเห็นได้ง่ายกว่า แต่ต้องใช้เวลามากขึ้นในการเปลี่ยนความเร็วหรือทิศทาง เมื่อเรือหลายลำอยู่ในพื้นที่ขนาดเล็ก การหลีกเลี่ยงเพื่อหลีกเลี่ยงการชนกันอาจเป็นอันตรายต่อเรือลำอื่นได้ ปัญหานี้ได้รับการบรรเทาลงใกล้กับท่าเรือที่พลุกพล่านด้วยการจำกัดเรือขาเข้าและขาออกให้อยู่ในช่องทางแยกกัน ซึ่งมีการทำเครื่องหมายไว้อย่างชัดเจนและแบ่งตามระยะทางปฏิบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เครื่องบินเดินทางเร็วมากถึงแม้นักบินสองคนอาจเห็นหน้ากันทันเวลาเพื่อเริ่มปฏิบัติการหลบเลี่ยง แต่การซ้อมรบของพวกเขาอาจไม่มีผลหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งคาดเดาการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายไม่ถูกต้อง ผู้ควบคุมการจราจรทางอากาศภาคพื้นดินมีหน้าที่รับผิดชอบในการกำหนดเครื่องบินไปยังเส้นทางที่เลือกซึ่งจะลดโอกาสที่จะเกิดการชนกัน การนำทางทางอากาศพลเรือนได้รับอิทธิพลอย่างมากจากข้อกำหนดในการปฏิบัติตามคำแนะนำของผู้ควบคุมเหล่านี้

การเกิดขึ้นของเรือพลังไอน้ำในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 19 ทำให้นักเดินเรือประสบปัญหาในการลดการใช้เชื้อเพลิงให้เหลือน้อยที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นอกเหนือจากปัจจัยด้านความปลอดภัยแล้ว การบรรทุกเชื้อเพลิงส่วนเกินจะช่วยลดความสามารถในการบรรทุกสินค้าโดยไม่จำเป็น

การปฏิบัติตามกำหนดเวลาที่กำหนดไว้ ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งในการนำทางในอวกาศที่เกี่ยวข้องกับการสิ้นเปลืองเชื้อเพลิง ได้กลายเป็นสิ่งสำคัญในการเดินเรือและทางอากาศด้วยเหตุผลที่แตกต่างกัน ปัจจุบัน การเดินทางหรือเที่ยวบินแต่ละครั้งเป็นเพียงจุดเชื่อมโยงในเครือข่ายการขนส่งที่ประสานกัน ซึ่งขนส่งผู้คนและสินค้าจากจุดเริ่มต้นไปยังจุดหมายปลายทางที่เลือก การทำงานที่มีประสิทธิภาพของทั้งระบบขึ้นอยู่กับการรับประกันว่าการเดินทางแต่ละครั้งจะเริ่มต้นและสิ้นสุดตามเวลาที่กำหนด

กล่าวโดยสรุป การนำทางสมัยใหม่เกี่ยวข้องกับระบบการขนส่งแบบบูรณาการทั่วโลก ซึ่งการเดินทางแต่ละครั้งตั้งแต่ต้นจนจบนั้นเกี่ยวข้องกับวัตถุประสงค์พื้นฐานสี่ประการ: อยู่ในเส้นทาง การหลีกเลี่ยงการชน ลดการใช้เชื้อเพลิง และการปฏิบัติตามตารางเวลาที่กำหนดไว้